Omiš - małe miasteczko u podnóża masywu Mosor

 

Omiš, to niewielkie miasteczko położone w żupanii splicko- dalmatyńskiej. Zapierające dech w piersiach widoki na masyw Mosor oraz błękitny Adriatyk, sprawią że zechcesz tu wracać. 

Liczące przeszło sześć tysięcy mieszkańców miasto, znajduje się 21 kilometrów od Splitu w kierunku na Dubrownik. Polecamy wybrać się drogą przy wybrzeżu i przy okazji podziwiać piękno tutejszej okolicy. Wrócić z Omiš można nową obwodnicą, która prowadzi przez tunele górskie masywu. Obwodnica na chwilę obecną jest bezpłatna.

Historia miasta:

Historia tego miasteczka jest długa i bardzo ciekawa. Na tak niewielkim terenie można zwiedzić całe mnóstwo znakomitości – kościoły datowane od X do XVIII wieku, liczne zabytki, twierdze, muzeum i wiele innych...

Historyczne centrum miasta znajduje się na wschodnim wybrzeżu Cetiny, a w czasach antycznych wioska znajdowała się prawdopodobnie nieco bardziej na północ niż obecnie, w osadzie Baučiči.

Średniowieczne miasto Omiš nosiło nazwę Olmissium, Almivssium i rozwinęło się w pobliżu twierdzy Stari grad – Fortica, znajdującej się na szczycie omiszkiej części Gór Dynarskich, która do dzisiaj została zachowana.

Ze względu na grożące z lądu i morza niebezpieczeństwa, miasto było otoczone murami, a wyniosłym „strażnikiem“ miasta była w tym okresie twierdza Peovica-Mirabella.

W średniowieczu, w wieku XII i XIII miastem rządzili książęta Kačićowie, stojący na czele omiszkich piratów. Piraci z Omiša napadali na papieskie galery i statki handlowe potężnej Wenecji, Dubrownika, Kotora, czy Splitu.

W XV w. mieszkańcy Omiša przyjęli rządy Wenecjan, ale zachowali swój samorząd. Wenecjanom płacono daninę, często też prowadzono walki z Turkami.

Po upadku Wenecji, Omiš przypadł Austrii, a na mocy Pokoju w Požunie w 1805 r., zawartego między Francją i Austrią znalazł się pod rządzami francuskimi, aby w roku 1813 znów znaleźć się we władaniu Austrii, aż do początku I wojny światowej.

Średniowieczne mury miasta zostały w XIX w. zburzone, jednak i dzisiaj są widoczne ich pozostałości, wschodnia wieża Turjun, wschodnia brama do miasta, a w całym mieście odczuwa się ducha tamtych minionych czasów...

źródło: kamp.galeb.hr